" ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ ... " ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑ

«Θυμάμαι πως ήταν δύσκολα τα πράγματα εκείνη την περίοδο και από οικονομικής άποψης  και γενικά η ζωή των ανθρώπων. Ο πατέρας με το θείο μου τον Νικόλα είχαν πάει στα αλβανικά βουνά για να πολεμήσουν ενάντια στους Ιταλούς, παρασημοφορήθηκαν μάλιστα για την ηρωική τους προσπάθεια.

   Κατά την εποχή μάλιστα που βρίσκονταν στο μέτωπο, ένας συγχωριανός είπε στην συγχωρεμένη τη γιαγιά μου – από την μεριά του πατέρα μου – πως θα έπαιρναν στον πόλεμο και τον θείο μου τον Κώτσο. Εκείνη, από την στεναχώρια της, μόλις το άκουσε έχασε τις αισθήσεις της και απεβίωσε. Έστειλαν μαντατοφόρο από το χωριό να πάει στο μέτωπο να βρει τον πατέρα μου, να του πει πως η μητέρα του έφυγε από τη ζωή κι εκείνος του το είπε απότομα: ‘‘Ξέρεις κάτι, Στέφανε; Η μάνα σου πέθανε.’’ Τότε εκείνος του απάντησε νευριασμένος: ‘‘Τι λες μωρέ που πέθανε η μάνα μου’’ και πετάχτηκε απάνω‧ και τότε - το θυμάμαι και ανατριχιάζω - δύο ιταλικές σφαίρες πέρασαν ξυστά από δίπλα του και μία του τρύπησε το ‘‘σακάκι’’ που φορούσαν οι στρατιώτες.»

Γεροντίδης Ιωάννης Στεφ. & Γεροντίδης Αλκιβιάδης Στεφ.

  

 «Ο πατέρας μου ήταν μεγάλος σε ηλικία (32 ετών) όταν ξέσπασε ο πόλεμος, γι’ αυτό και ήταν καραβανάς στον στρατό. Πήρε τότε τα πιο δυνατά βόδια και άλογα από το χωριό του,  τη Μεταμόρφωση Κοζάνης, για να μεταφέρει είδη πρώτης ανάγκης στο μέτωπο. Όταν όμως ήρθε ο Γερμανός Κατακτητής, μπήκαν οι Γερμαναράδες στο χωριό. Έπαιρναν τότε τα ζώα για τις ανάγκες τους ή τα έσφαζαν. Γκρέμισαν σπίτια, σκοτώθηκε άμαχος πληθυσμός και έκαναν κι άλλες πολλές, αποτρόπαιες πράξεις. Και να σκεφτούμε ότι είμαστε το μόνο κράτος που συμμετείχε στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και δεν αποζημιώθηκε για τις καταστροφές που έκαναν αυτοί οι βάρβαροι.»

Τσιτούρας Αθανάσιος Αντων.

Από το μαθητή του Γ1, Γεροντίδη Αλκιβιάδη

 

ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ-ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

• Ποια η σχέση των Ινδιάνων με τη φύση  και η στάση που διαμορφώνουν απέναντι της;………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

•  Ο Ινδιάνος χαρακτηρίζει τον εαυτό του και τους ομοεθνείς του άγριους. Πώς εξηγείται αυτός ο χαρακτηρισμός;

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

• «Όταν μαγαρίζεις… μαγαρισιές σου: να σχολιάσετε τη φράση και να καταγράψετε τη συνολική στάση των λευκών απέναντι στη φύση με τα στοιχεία του κειμένου.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

• Το κείμενο αποδεικνύεται προφητικό; Γιατί; Να χρησιμοποιήσετε στην απάντηση σας και φράσεις από το κείμενο.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

• Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το χρέος του ανθρώπου απέναντι στο περιβάλλον;

…………………………………………………………………………

   Προτεινόμενες εργασίες

• Να ετοιμάσετε μία έκθεση φωτογραφίας με δύο μέρη: το περιβάλλον στις ομορφιές του, το περιβάλλον στα χειρότερά του.

• Φωτογραφίες, ποιήματα, τραγούδια για το περιβάλλον σε μια παρουσίαση ή σε βιντεάκι.

                               Στογιάννη Ευαγγελία

                                           Φιλόλογος

ΜΙΑ ΑΝΙΑΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ:ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Ξέρω περί τίνος θα κάνω διάλεξη, αλλά δεν ξέρω πώς θα την κάνω, από πού ν' αρχίσω και πού να τελειώσω. Δεν έχω στο μυαλό μου καμία έτοιμη φράση, μου φθάνει όμως να ρίξω μια ματιά στο ακροατήριο- η αίθουσα είναι φτιαγμένη αμφιθεατρικά- και προσφέροντας το στερεότυπο " στο προηγούμενο μάθημα μείναμε στο..." οι φράσεις με τις μακρόσυρτες αράδες πετούν μέσα απ' την ψυχή μου και ύστερα- ποιος με πιάνει! Μιλάω γρήγορα, με πάθος, χωρίς σταματημό και θαρρώ πως δεν υπάρχει καμιά δύναμη που θα μπορούσε να διακόψει τη ροή του λόγου μου. Για να λες καλά, δηλαδή όχι βαρετά και προς όφελος του ακροατηρίου, πρέπει εκτός απ' το ταλέντο να έχεις και επιδεξιότητα και εμπειρία, πρέπει να έχεις την πιο καθαρή αντίληψη τόσο των δυνατοτήτων σου, όσο και αυτών που λες αλλά και αυτού που συνιστά το θέμα της διάλεξής σου. Επιπλέον, πρέπει να είσαι τετραπέρατος και οξυδερκής, να μη χάνεις ούτε δευτερόλεπτο το οπτικό σου πεδίο από τα μάτια σου.
....Μπροστά μου έχω εκατόν πενήντα διαφορετικά άτομα και τριακόσια μάτια να με κοιτάζουν κατά πρόσωπο. Ο δικός μου σκοπός είναι να νικήσω την πολυκέφαλη Ύδρα. Αν στο κάθε λεπτό της διδασκαλίας μου έχω σαφή αντίληψη του αν και κατά πόσο με προσέχει και με καταλαβαίνει, τότε την έχω στο χέρι. Ο έτερος αντίπαλός μου βρίσκεται σε μένα τον ίδιο. Είναι η ατέλειωτη ποικιλία από μορφές, φαινόμενα και κανόνες, που επηρεάζουν πολλές σκέψεις, δικές μου ή ξένες. Κάθε λεπτό που περνάει πρέπει να έχω την ικανότητα ν' αρπάξω από αυτό το τεράστιο υλικό ό,τι είναι πιο σημαντικό και αναγκαίο και τόσο γρήγορα, καθώς ρέει ο λόγος μου, ώστε να εκφράζω τη σκέψη μου σε τέτοια μορφή, που να είναι προσιτή στην αντίληψη της Ύδρας και να προκαλεί την προσοχή της, συνάμε δε, πρέπει να φροντίζω επιμελώς ώστε οι σκέψεις να μεταδίδονται όχι σαν ένα σύμφυρμα, αλλά με μια καθορισμένη τάξη, απαραίτητη για τη σωστή σύνθεση της εικόνας την οποία θέλω ν' αναπαραστήσω. Πέρα από αυτά, προσπαθώ έτσι ώστε ο λόγος μου να είναι λογοτεχνικού επιπέδου, οι ορισμοί μου σύντομοι και ακριβείς, η διατύπωση όσο γίνεται απλή και ωραία. Κάθε λεπτό πρέπει να συγκρατώ τον εαυτό μου, να μη ξεχνώ ότι έχω στη διάθεσή μου μόνο μια ώρα και σαράντα λεπτά. Με δυο λόγια έχω πολλή δουλειά. Την ίδια ώρα πρέπει να είμαι και επιστήμων και παιδαγωγός και ρήτορας. Θα ήταν άσχημο για σας, αν ο ρήτορας νικήσει τον παιδαγωγό και τον επιστήμονα ή το αντίθετο.
Διδάσκεις ένα τέταρτο, μισή ώρα και ξάφνου παρατηρείς ότι οι φοιτητές αρχίζουν να ρίχνουν ματιες στο ταβάνι ή στον Πιοτρ Ιγνάτιεβιτς, ο ένας βγάζει από τη τσέπη του το μαντήλι, ο άλλος κάθεται στη θέση του πιο βολικά, ένας τρίτος χαμογελάει με μια σκέψη που κάνει... Αυτό σημαίνει ότι η προσοχή στο μάθημα είναι σε κάμψη. Ανάγκη να λάβω τα μέτρα μου. Με τη πρώτη κατάλληλη ευκαιρία λέω κάποιο καλαμπούρι. Εκατό πενήντα πρόσωπα χαμογελούν , τα μάτια λάμπουν χαρούμενα και ακούγεται για λίγο το βουητό της θάλασσας... Γελάω και γω. Η προσοχή αναζωογονήθηκε και μπορώ να συνεχίσω.
Κανένα άθλημα, καμία διασκέδαση, κανένα παιχνίδι δεν μου έχει δώσει τόση απόλαυση, όσο οι διαλέξεις μου στο μάθημα. Μόνο σ' αυτές μπορούσα να δοθώ ολόκληρος με πάθος και τότε καταλάβαινα ότι η έμπνευση δεν είναι επινόηση των ποιητών, υπάρχει στην πραγματικότητα. Και νομίζω ότι ακόμα και ο Ηρακλής μετά τον πιο εντυπωσιακό άθλο του δεν θα αισθανόταν τόσο γλυκιά εξάντληση, όπως εγώ μετά τη διάλεξη.
Αντον Τσέχωφ, Μια ανιαρή ιστορία, εκδ. Ερατώ, Αθήνα, 2009, σελ.35-38