"ΟΙ ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΠΟΧΗ" - ΙΣΤΟΡΙΑ Α' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Κλειώ :η Μούσα της ιστορίας

Ιστορία :

• Θεμελίωση της επιστήμης της ιστορίας

1. Ηρόδοτος = «ο πατέρας της Ιστορίας»:

•  Αφήγηση των περσικών πολέμων.
•  Καταγραφή ιστορίας των ανατολικών λαών, της Αιγύπτου και των ελληνικώνπόλεων.
• Παρουσίαση πολλών μυθολογικών στοιχείων.

2. Θουκυδίδης =ο θεμελιωτής της επιστημονικής ιστορικής έρευνας:

• Εξιστόρηση του πελοποννησιακού πολέμου.
• Χαρακτηριστικά του : ακρίβεια, αντικειμενικότητα και αναφορά πραγματικών αιτίων (όχι μυθολογικών).

3. Ξενοφών = ο συνεχιστής της ιστορίας του Θουκυδίδη:

• Εξιστόρηση της ιστορίας των ελληνικών πόλεων μέχρι την ηγεμονία της Θήβας (362 π.Χ.: «Ελληνικά»).  

Και οι τρεις μεγάλοι ιστορικοί εξιστορούν σύγχρονά τους γεγονότα καιδεν αποφεύγουν υποκειμενικές απόψεις.

Φιλοσοφία :

Πλάτων - Αριστοτέλης

• Ανάπτυξη νέων ρευμάτων

Σοφιστές = μεγάλη η συμβολή τους στην παιδαγωγική και ρητορική.
Σωκράτης – Πλάτων : επικρίνουν τους σοφιστές για προβολή προσωπικού οφέλους.

1. Σωκράτης = ο πατέρας της διαλεκτικής μεθόδου

• Δεν έγραψε κανένα έργο.
• Η διδασκαλία του είναι γνωστή από τα έργα των μαθητών του.
•  Είναι ο κήρυκας της ηθικής διαβίωσης.

2. Πλάτων : πίστη στον κόσμο των ιδεών : ιδανική περιοχή, πέρα από τον κόσμο των αισθήσεων, όπου κυριαρχούν το καλό το ηθικό και το ωραίο.
 
3. Αριστοτέλης : έβαλε τις βάσεις για πολλές επιστήμες:

Είναι μαζί με το δάσκαλό του Πλάτωνα οι δύο κορυφαίοι διανοητές της αρχαιότητας.
Το έργο τους αποτελεί τη βάση της σύγχρονης φιλοσοφίας και επιστήμης.

Ιατρική: Ο Ιπποκράτης από την Κω ιδρύει την πρώτη μεγάλη ιατρική σχολή.

Ρητορική :Ανάπτυξη της ρητορικής τον 4ο αι. π.Χ.

• Τόπος άσκησης της ρητορικής: δικαστήρια, Εκκλησία του Δήμου
•  Ρήτορες : Λυσίας, Ισοκράτης, Δημοσθένης, Ισαίος κ.ά

Θέατρο :

Δημιουργία τραγικής ποίησης (τραγωδία – σατυρικό δράμα – κωμωδία).
Μεγάλοι τραγικοί ποιητές
Παρουσιάζουν τους ανθρώπους:

• Αισχύλος  =καλύτερους από ό,τι ήταν
• Σοφοκλής  =όπως θα έπρεπε να ήταν
• Ευριπίδης  =όπως ακριβώς ήταν
• Αριστοφάνης = διακρίνεται στην κωμωδία και σατιρίζει τη σύγχρονή του ζωή.

Χαρακτηριστικά αριστοφάνειου έργου: Τόλμη – σάτιρα – αθυροστομία – καυστικός λόγος.
Το αρχαίο θέατρο διδάσκει τους αρχαίους Έλληνες:

•  Να αποφεύγουν την υπερβολή, την υπεροψία, την αλαζονεία.
•  Να ακολουθούν το μέτρο, τη σύνεση, την αρετή.

                                    Παιχνίδι  για το αρχαίο θέατρο

ΠΗΓΗ :http://dkamopoulos.blogspot.gr/

οι τεχνες την κλασικη εποχη from athntanta

  

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : ΝΑΝΝΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ - ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ (http://istografia.blogspot.gr)

ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ - "ΚΑΤΑ ΙΧΘΥΟΠΩΛΩΝ"

Έχετε ψαράδες ψάρια ;
 

                     

Kατά ιχθυοπωλών by Vasso Rabaouni on Scribd

  


Μια πλειάδα από τα πιο συνηθισμένα και αγαπητά ψάρια αναφέρονται από τον Πλούταρχο στην περιγραφή ενός Αττικού Δείπνου το οποίο πρόσφερε ο ρήτορας Ξενοκλής :

 «.... Πίνες κατόπιν φέρανε στ΄ αχόλαχα δωμάτια, που τρέφει το λευκό νερό στους βράχους με τα φύκια...Κι ένα χοντρό -παχύ, κοκκινομάγουλο τριγλί (μπαρμπούνι) . Κι έπειτα ήρθε η κόρη του Νηρέα με τα αργυρά ποδάρια , η σουπιά, η στολισμένη με τις όμορφες πλεξίδες. Είδα και το περίφημο μουγκρί, επάνω σε εννιά τραπέζια......Κατόπιν ήρθε άγγελος η Ίρις η ποδήνεμος, γρήγορο καλαμάρι, και η πέρκα με το ανθηρό χρώμα, και μαζί της το μελανούρι του λαού.....Μια μόνη κεφαλή τόνου, που ήταν πιασμένος στην τρύπα του, στεκότανε μακριά μας θυμωμένη...Κατόπιν μπήκε ένας ψητός πελώριος ιππότης , ο κέφαλος της θάλασσας αλλά δεν ήταν ολομόναχος, τον ακολούθησαν και δώδεκα σαργοί. Κοντά με αυτά ερχότανε μεγάλος σκοτεινόχρωμος αμίας (γοφάρι). Η χρυσοφόρα ήρθε κατόπιν καραβίδα, έπειτα ο αστακός, που ήρθε με θώρακα οπλισμένος να κάθεται ανάμεσα στα δείπνα των θεών. Ανάκατα ήρθαν τα φαγκριά, οι τσιπούρες, γουλιάνοι μια μουρμούρα, ο γαλέος και ένα σπάρος».

(η συνέχεια : http://www.fishdelivery.gr/index.php/fishhealth/25-ancienttimes) 

¨"ΠΑΣΧΑ ΡΩΜΕΪΚΟ"

Ο μπαρμπα-Πίπης, ο γηραιός φίλος μου, είχεν επτά ή οκτώ καπέλλα, διαφόρων χρωμάτων, σχημάτων και μεγεθών, όλα εκ παλαιού χρόνου και όλα κατακαίνουργια, τα οποία εφόρει εκ περιτροπής μετά του ευπρεπούς μαύρου ιματίου του κατά τας μεγάλας εορτάς του ενιαυτού, οπόταν έκαμνε δύο ή τρεις περιπάτους από της μιας πλατείας εις την άλλην διά της οδού Σταδίου. Οσάκις εφόρει τον καθημερινόν κούκον του, με το σάλι του διπλωμένον εις οκτώ ή δεκαέξ δίπλας επί του ώμου, συνήθιζε να κάθηται επί τινας ώρας εις το γειτονικόν παντοπωλείον, υποπίνων συνήθως, μετά των φίλων, και ήτο στομύλος και διηγείτο πολλά κι εμειδία προς αυτούς.
Οταν εμειδία ο μπαρμπα - Πίπης, δεν εμειδίων μόνον αι γωνίαι των χειλέων, αι παρειαί και τα ούλα των οδόντων του, αλλ’ εμειδίων οι ιλαροί και ήμεροι οφθαλμοί του, εμειδία στίλβουσα η σιμή και πεπλατυσμένη ρις του, ο μύσταξ του ο ευθυσμένος με λεβάνταν και ως διά κολλητού κηρού λελεπτυσμένος, και το υπογένειόν του το λευκόν και επιμελώς διατηρούμενον, και σχεδόν ο κούκος του ο στακτερός, ο λοξός κι επικλινής προς το ους, όλα παρ’ αυτώ εμειδίων. Είχε γνωρίσει πρόσωπα και πράγματα εν Κερκύρα, όλα τα περιέγραφε μετά χάριτος εις τους φίλους του. Δεν έπαυσε ποτέ να σεμνύνεται διά την προτίμησιν, την οποίαν είχε δείξει αείποτε διά την Κέρκυραν ο βασιλεύς, και έζησεν αρκετά διά να υπερηφανευθή επί τη εκλογή, ην έκαμε της αυτής νήσου προς διατριβήν «ή εφτάκρατόρισσα της Αούστριας». Ενθυμείτο αμυδρώς τον Μουστοξύδην, μα δόττο, δοττίσιμο κε ταλέντο! Είχε γνωρίσει καλώς τον Μάντζαρον, μα γαλαντουόμο! τον Κερκύρας Αθανάσιον, μα μπράβο! τον Σιερπιέρρο, κε γκραν φιλόζοφο! Το τελευταίον όνομα έδιδεν εις τον αοίδιμον Βράιλαν, διά τον τίτλον ον του είχαν απονείμει, φαίνεται, οι Αγγλοι. (Sir Pierro = Sir Peter).
Είχε γνωρίσει επίσης τον «Σόλωμο» κε ποέτα, του οποίου απεμνημόνευε και στίχους τινάς, απαγγέλλων αυτούς κατά το εξής υπόδειγμα:
Ωσάν τη σπίθα κρουμμένη στη στάχτη
που εκρουβόταν για μας λευτεριά;
Εισέ πάσα μέρη πετιέται κι ανάφτει
και σκορπιέται σε κάθε μεριά.
Ο μπαρμπα-Πίπης έλειπεν υπέρ τα είκοσι έτη εκ του τόπου της γεννήσεώς του. Είχε γυρίσει κόσμον κι έκαμεν εργασίας πολλάς. Εστειλέ ποτε και εις την Παγκόσμιον «Εκτεση», διότι ήτο σχεδόν αρχιτέκτων, και είχε μάλιστα και μίαν ινβεντσιόνε. Εμίσει τους πονηρούς και τους ιδιοτελείς, εξετίμα τον ανθρωπισμόν και την τιμιότητα. Απετροπιάζετο τους φαύλους.
«Ιλ τραδιτόρε νον α κομπασιόν» - ο απατεώνας δεν έχει λύπηση. Ενίοτε πάλιν εμαλάττετο κι εδείκνυε συγκατάβασιν εις τας ανθρωπίνους ατελείας. «Ουδ’ η γης αναμάρτητος - άγκε λα τέρρα νον ε ιμπεκκάμπιλε». Και ύστερον, αφού ουδ’ η γη είναι, πώς θα είναι ο Πάπας; Οταν του παρετήρει τις ότι ο Πάπας δεν εψηφίσθη ιμπεκκάμπιλε, αλλά ινφαλλίμπιλε, δεν ήθελε ν’ αναγνωρίση την διαφοράν.
Δεν ήτο άμοιρος και θρησκευτικών συναισθημάτων. Τας δύο ή τρεις προσευχάς, ας ήξευρε, τας ήξευρεν ελληνιστί. «Τα πατερμά του ήξευρε ρωμέικα». «Ελεγεν: «Αγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ… ως ενάντιος υψίστοις!». Οταν με ηρώτησε δις ή τρις τι σημαίνει τούτο ως ενάντιος, προσεπάθησα να διορθώσω και εξηγήσω το πράγμα. Αλλά μετά δύο ή τρεις ημέρες υποτροπιάζων πάλιν έλεγεν: «Αγιος, άγιος, άγιος… ως ενάντιος υψίστοις».

Εν μόνον είχεν ελάττωμα, ότι εμίσει αδιαλλάκτως παν ό,τι εκ προκαταλήψεως εμίσει και χωρίς ν’ ανέχηται αντίθετον γνώμην ή επιχείρημα. Πολιτικώς κατεφέρετο πολύ κατά των Αγγλων, θρησκευτικώς δε κατά των Δυτικών. Δεν ήθελε ν’ ακούση το όνομα του Πάπα, και ήτο αμείλικτος κατήγορος του ρωμαϊκού κλήρου…
Την εσπέραν του Μεγάλου Σαββάτου του έτους 188…. περί ώραν ενάτην, γερόντιόν τι ευπρεπώς ενδεδυμένον, καθόσον ηδύνατο να διακρίνη τις εις το σκότος, κατήρχετο την απ’ Αθηνών εις Πειραιά άγουσαν, την αμαξιτήν. Δεν είχεν ακόμη ανατείλει η σελίνη, και ο οδοιπόρος εδίσταζε ν’ αναβή υψηλότερον, ζητών δρόμον μεταξύ των χωραφίων. Εφαίνετο μη γνωρίζων καλώς τον τόπον. Ο γέρων θα ήταν ίσως πτωχός, δε θα είχε 50 λεπτά διά να πληρώση το εισιτήριον του σιδηροδρόμου ή θα τα είχε κι έκαμνεν οικονομίαν.
Αλλ’ όχι δεν ήτο πτωχός, δεν ήτο ούτε πλούσιος, είχε διά να ζήση. Ητο ευλαβής, και είχε τάξιμο να καταβαίνη κατ’ έτος το Πάσχα πεζός εις τον Πειραιά, ν’ ακούη την Ανάστασιν εις τον Αγιον Σπυρίδωνα και όχι εις άλλην εκκλησίαν, να λειτουργήται εκεί και μετά την απόλυσιν ν’ αναβαίνη πάλιν πεζός εις τας Αθήνας.
Ητο ο μπαρμπα-Πίπης, ο γηραιός φίλος μου, και κατέβαινεν εις Πειραιά διά ν’ ακούση το Χριστός Ανέστη εις τον ναόν του ομωνύμου και προστάτου του, διά να κάμη Πάσχα ρωμέικο κι ευφρανθή η ψυχή του.
Και όμως ήτο… δυτικός!
Ο μπαρμπα-Πίπης ήτο Ιταλοκερκυραίος, απλοϊκός, Ελληνίδος μητρός, Ελλην την καρδίαν, και υφίστατο άκων ίσως, ως και τόσοι άλλοι, το άπειρον μεγαλείον και την άφατον γλυκύτητα της εκκλησίας της ελληνικής. Εκαυχάτο ότι ο πατήρ του, όστις ήτο στρατιώτης του Ναπολέοντος Α`, «είχε μεταλάβει ρωμέικα» όταν εκινδύνευε ν’ αποθάνη εκβιάσας μάλιστα προς τούτο, διά τινων συστρατιωτών του, τον ιερέα τον αγαθόν. Και όμως όταν, κατόπιν τούτων, φυσικώς του έλεγέ τις: «Διατί δε βαπτίζεσαι, μπαρμπα-Πίπη;» η απάντησίς του ήτο, ότι άπαξ εβαπτίσθη, και ότι ευρέθη εκεί.
Φαίνεται ότι οι Πάπαι της Ρώμης, με τη συνήθη επιτηδείαν πολιτικήν των, είχον αναγνωρίσει εις τους ρωμαιοκαθολικούς των Ιονίνων νήσων τινά των εις τους Ουνίτας απομενομένων προνομίων, επιτρέψαντες αυτοίς να συνεορτάζωσι μετά των ορθοδόξων όλας τας εορτάς. Αρκεί να προσκυνήση τις την εμβάδα του Ποντίφηκος, τα λοιπά είναι αδιάφορα.
Ο μπαρμπα-Πίπης έτρεφε μεγίστην ευλάβειαν προς τον πολιούχον Αγιον της πατρίδος του και προς το σεπτόν αυτού λείψανον. Επίστευεν εις το θαύμα το γενόμενον κατά των Βενετών, τολμησάντων ποτέ να ιδρύσωσιν ίδιον θυσιαστήριον εν αυτώ τω ορθοδόξω ναώ, (il Santo Spiridion ha fatto cquesto aso), ότε ο Αγιος επιφανείς νύκτωρ εν σχήματι μοναχού κρατών δαυλόν αναμμένον, έκαυσεν ενώπιον των απολιθωθέντων εκ του τρόμου φρουρών το αρτιπαγές αλτάρε. Αφού ευρίσκετο μακράν της Κερκύρας, ο μπαρμπα-Πίπης ποτέ δε θα έστεργε να εορτάση το Πάσχα μαζί με τσου φράγκους.
Την εσπέραν λοιπόν εκείνην του Μεγάλου Σαββάτου, ότε κατέβαινεν εις Πειραιά πεζός, κρατών εις τη χείρα τη λαμπάδα του, ην έμελλε ν’ ανάψη κατά την Ανάστασιν, μικρόν πριν φθάση εις τα παραπήγματα της μέσης οδού, εκουράσθη και ηθέλησε να καθίση επ’ ολίγον ν’ αναπαυθή. Εύρεν υπήνεμον τόπον έξωθεν της μάνδρας, εχούσης και οικίσκον παρά τη μεσημβρινήν γωνίαν, κι εκεί εκάθισεν επί των χόρτων, αφού υπέστρωσε το εις πολλάς δίπλας γυρισμένο σάλι του. Εβγαλεν από την τσέπην την σπιρτοθήκην του, ήναψε σιγαρέττον κι εκάπνιζεν ηδονικώς.
Εκεί ακούει όπισθέν του ελαφρόν θρουν ως βημάτων επί παχείας χλόης και, πριν προφθάση να στραφή να ίδη, ακούει δεύτερον κρότον ελαφρότερον. Ο δεύτερος ούτος κρότος του κάστηκε, ότι ήτον ως ανυψουμένης σκανδάλης φονικού όπλου.
Εκείνην τη στιγμήν είχε λαμπρυνθή προς ανατολάς ο ορίζων, και του Αιγάλεω αι κορυφαί εφάνησαν προς μεσημβρίαν λευκάζουσαι. Η σελήνη, τετάρτην ημέραν άγουσα από της πανσελήνου, θ’ ανέτελλε μετ’ ολίγα λεπτά. Εκεί όπου έστρεψε την κεφαλήν προς τα δεξιά, εγγύς της βορειανατολικής γωνίας του αγροτικού περιβόλου, όπου εκάθητο, του κάστηκε, ως διηγείτο αργότερα ο ίδιος, ότι είδε ανθρωπίνην σκιάν, εις προβολήν τρόπον τινά ισταμένην και τείνουσα εγκαρσίως μακρόν τι ως ρόπαλον ή κοντάριον προς το μέρος αυτού. Πρέπει δε να ήτο τουφέκιον.
Ο μπαρμπα-Πίπης ενόησεν αμέσως τον κίνδυνον. Χωρίς να κινηθή άλλως από την θέσιν του, έτεινε τη χείρα προς τον άγνωστον κι έκραξεν εναγωνιως.
- Φίλος! καλός! μη ρίχνης…
Ο άνθρωπος έκαμε μικρόν κίνημα οπιισθοδρομήσεως, αλλά δεν επανέφερε το όπλον εις ειρηνικήν θέσιν, ουδέ κατεβίβασε τη σκανδάλην.
- Φίλος και τι θέλεις εδώ; ηρώτησε με απειλητικήν φωνήν.
- Τι θέλω; επανέλαβεν ο μπαρμπα-Πίπης. Κάθουμαι και φουμάρω το τσιγάρο μου.
- Και δεν πας αλλού να το φουμάρης, ρε; απήντησεν αυθαδώς ο άγνωστος. Ηύρες τον τόπον, ρε, για να φουμάρης το τσιγάρο σου!
- Και γιατί; επανέλαβεν ο μπαρμπα-Πίπης. Τις σας έβλαψα;
- Δεν ξέρω εγώ απ’ αυτά, είπεν οργίλως ο αγρότης, εδώ είναι αποθήκη, έχει χόρτα, έχει κι άλλα πράματα μέσα. Μόνον κότες δεν έχει, προσέθηκε μετά σκληρού σαρκασμού. Εγελάστηκες.
Ητο πρόδηλον, ότι είχεν εκλάβει το γηραιόν φίλον μου ως ορνιθόκλοπον, και διά να τον εκδικηθή του έλεγεν ότι τάχα δεν είχεν όρνιθας, ενώ κυρίως ο αγρονόμος διά τας όρνιθάς του θα εφοβήθη και ωπλίση με την καραβίναν του.
Ο μπάρμπα-Πίπης εγέλασε πικρώς προς τον υβριστικόν υπαινιγμόν.
- Συ εγελάστηκες, απήντησεν, εγώ κότες δεν κλέφτω, ούτε λωποδύτης είμαι, εγώ πηγαίνω στον Πειραιά ν’ ακούσω Ανάσταση στον Αγιο Σπυρίδωνα.
Ο χωρικός εκάγχασε.
- Στον Περαία; στον Αϊ - Σπυρίδωνα; κι από πού έρχεσαι;
- Απ’ την Αθήνα.
- Απ’ την Αθήνα; και δεν έχει εκεί εκκλησίες ν’ ακούσης Ανάσταση;
- Εχει εκκλησίες, μα εγώ το έχω τάξιμο, απήντησεν ο μπάρμπα-Σπύρος.
Ο χωρικός εσιώπησε προς στιγμήν, είτα επανέλαβε.
- Να φχαριστάς καημένε…
Και τότε μόνον κατεβίβασεν τη σκανδάλην και ώρθωσε το όπλον προς τον ώμον του.
- Να φχαριστάς, καημένε, την ημέραν που ξημερώνει αύριον, ει δε μη, δεν το ‘χα για τίποτες να σε ξαπλώσω δω χάμου. Τράβα τώρα!
Ο γέρων Κερκυραίος είχεν εγερθή και ητοιμάζετο ν’ απέλθη, αλλά δεν ηδυνήθη να μη δώση τελευταίαν απάντησιν.
- Κάνεις άδικα και συγχωρεμένος να ‘σαι που με προσβάλλεις, είπε. Σ’ ευχαριστώ ως τόσο που δε με ετουφέκισες, αλλά νον βα μπένε… δεν κάνεις καλά να με παίρνης για κλέφτη. Εγώ είμαι διαβάτης, κι επήγαινα, σου λέω, στον Πειραιά.
- Ελα, σκόλα, σκόλα τώρα, ρε…
Και ο χωρικός στρέψας την ράχιν εισήλθεν ανατολικώς διά της θύρας του περιβολίου, κι έγινεν άφαντος.
Ο γέρων φίλος μου εξηκολούθησε τον δρόμον του.
Το συμβεβηκός τούτο δεν εμπόδισε τον μπαρμπα-Πίπην να εξακολουθή κατ’ έτος την ευσεβή του συνήθειαν, να καταβαίνη πεζός εις τον Πειραιά, να προσέρχηται εις τον Αγιον Σπυρίδωνα και να κάμη Πάσχα ρωμέικο.
Εφέτος το μισοσαράκοστον μοι επρότεινεν, αν ήθελα να τον συνοδεύσω εφέτος εις την προσκύνησίν του ταύτην. Θα προσεχώρουν δε εις την επιθυμίαν του, αν από πολλών ετών δεν είχα τη συνήθεια να εορτάζω εκτός του Αστεως το Αγιον Πάσχα.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

                                                               ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ - ΙΣΤΟΡΙΑ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

α. Η  κρίση  στη  Ρωμαιοκαθολική  Εκκλησία  και  οι  ανθρωπιστές  

Μεταρρύθμιση : θρησκευτική κίνηση (16^ος αι., Γερμανία) που είχε ως αποτέλεσμα τη διάσπαση της Καθολικής Εκκλησίας.

Αίτια :   - κρίση της καθολικής Εκκλησίας, αδυναμία να ανταποκριθεί στις ανάγκες των πιστών

-   ηθική διαφθορά του κλήρου, προκλητικός τρόπος ζωής των ανώτερων κληρικών ≠ φτώχεια και αμάθεια του κατώτερου κλήρου

-   οι χριστιανοί βρίσκονται σε σύγχυση, καθώς κυριαρχούνται από την ιδέα του θανάτου και την αγωνία για τη σωτηρία της ψυχής τους

-   η Εκκλησία εκμεταλλεύεται το φόβο τους και πουλά συγχωροχάρτια (έγγραφα άφεσης αμαρτιών)

Ανθρωπιστές : καταδικάζουν τη στάση της Εκκλησίας και προτείνουν ειλικρινή πίστη, βασισμένη στο μήνυμα του Χριστού, άμεση επαφή με την Αγία Γραφή

β. Η  προτεσταντική  μεταρρύθμιση  

Γερμανία : μαζική πώληση συγχωροχαρτιών → αντίδραση από το Μαρτίνο Λούθηρο (μοναχό και θεολόγο)

1517 : 95 θέσεις (επιχειρήματα με τα οποία καταδίκαζε τα συγχωροχάρτια) → αφορισμός του από τον Πάπα → ο Λούθηρος έκαψε δημόσια το σχετικό έγγραφο,  Βούλα .

Διάδοση της Μεταρρύθμισης : ο Λούθηρος δίδασκε ότι η σωτηρία της ψυχής είναι αποτέλεσμα μόνο της πίστης

Διαδόθηκε ταχύτατα στη Γερμανία → ο Γερμανός αυτοκράτορας φοβήθηκε διάσπαση του κράτους του και έθεσε εκτός νόμου το Λούθηρο → οι οπαδοί του διαμαρτυρήθηκαν → διαμαρτυρόμενοι ή προτεστάντες

1555 : «Ειρήνη της Αυγούστας» : συνθήκη που αναγνώριζε τον Λουθηρανισμό

γ. Οι  αντιδράσεις  της   Ρωμαιοκαθολικής  Εκκλησίας    

Οργάνωσε τη δική της μεταρρύθμιση (Αντιμεταρρύθμιση) στη Σύνοδο του Τρέντο, όπου πάρθηκαν αποφάσεις για την ανασυγκρότηση της Εκκλησίας (μοναχικά τάγματα, Ιερά Εξέταση, λογοκρισία βιβλίων)

δ. Η  Ευρώπη  μετά  τη  Μεταρρύθμιση : αποτελέσματα

-   πνευματική διαίρεση της Ευρώπης (καθολικοί, προτεστάντες, ορθόδοξοι)

-   μετάφραση της Βίβλου στις εθνικές γλώσσες, ανάπτυξη της λογοτεχνίας και της εθνικής συνείδησης

-   εξέλιξη επιστήμης, οικονομική ανάπτυξη, κοινωνική ελευθερία

3. Θρησκευτική Μεταρρύθμιση from Kvarnalis75

 


 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ :

1. Τι ήταν η Μεταρρύθμιση και ποιες αιτίες την προκάλεσαν ;
2. Με ποιο τρόπο η Καθολική εκκλησία εκμεταλλευόταν τους πιστούς και πώς αντέδρασε ο Λούθηρος ;
3. Τι σημαίνει ο όρος Αντιμεταρρύθμιση και ποια αποτελέσματα είχε ;  
4. Ποια κατάσταση διαμορφώθηκε στην Ευρώπη μετά τη Μεταρρύθμιση ;

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : ΝΑΝΝΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ - ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ (http://istografia.blogspot.gr)

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ - ΕΝΟΤΗΤΑ 7η - ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ

ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ : Είναι τα λεκτικά σύνολα που συμπληρώνουν την έννοια του ρήματος, δηλ. της δίνουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που την ξεχωρίζουν από άλλες πιθανές σημασίες της . Μπορεί να είναι μονολεκτικοί ή περιφραστικοί.

                                                               Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥΣ

Ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί χρησιμοποιούνται :

•   Τα επιρρήματα : θα σε δω απόψε

• Απλή αιτιατική ή σπανιότερα γενική ενός ουσιαστικού : το βράδυ θα βγούμε, θα έρθω του χρόνου, ώρες αγνάντευε το πέλαγος

• Τα προθετικά σύνολα : κατέρρευσε από απογοήτευση, με το να θυμώνεις δεν πετυχαίνεις τίποτα

• Συνδυασμός επιρρήματος με προθετικό σύνολο ή δύο επιρρημάτων μαζί : καυγαδίζαμε έξω από τον κινηματογράφο - περπατούσε αργά αργά

• Οι επιρρηματικές μετοχές : συγύριζε τραγουδώντας

• Τα επίθετα (ως επιρρηματικά κατηγορούμενα ): γύρισε κεφάτος

• Οι δευτερεύουσες επιρρηματικές προτάσεις : είχα διαβάσει τόσο καλά, ώστε δε με προβλημάτισε καμιά ερώτηση

• διπλή πτώση: στάθηκε άκρη άκρη . 

                                                        ΟΙ ΣΗΜΑΣΙΕΣ ΤΟΥΣ

Δηλώνουν κυρίως : 

1. Τόπο : Στο Ηράκλειο ο καιρός είναι υγρός

2. Χρόνο : έφυγε χθες

3. Τρόπο : με το να μιλάς ( ή : μιλώντας ) διαρκώς επιβαρύνεις τη θέση σου

4. Αιτία : δάκρυσε από συγκίνηση

5. Σκοπό : πήγε στο Παρίσι για σπουδές

6. Ποσό : κουράστηκα πολύ ― όσο προσπαθείς, τόσο βελτιώνεσαι

7. Αποτέλεσμα : ήταν τόσο στενοχωρημένη, που δεν έβλεπε μπροστά της
8. Αναφορά : μιλήσαμε για σένα

9. Όρο – προϋπόθεση : αν δεν έχεις δουλειά , πέρασε να τα πούμε

10. Εναντίωση – παραχώρηση : αν και καθυστέρησε , πρόλαβε την παράσταση, και  άρρωστος να είμαι , το ταξίδι δεν το χάνω

11. Βεβαίωση : βεβαιότατα , σωστά , ασφαλώς , σίγουρα θα πάμε

12. Άρνηση : μην το ξαναπείς, όχι , κάθε άλλο

13. Δισταγμό – πιθανότητα : πιθανόν, ίσως , ενδεχομένως να συμβεί αυτό

Επίσης μπορεί να δηλώνουν : παρομοίωση, συνοδεία, αφαίρεση, ποσό κατά προσέγγιση κλπ.
                                                     ΠΡΟΣΟΧΗ !

Επειδή τόσο οι επιρρηματικοί προσδιορισμοί όσο και το αντικείμενο συμπληρώνουν την έννοια του ρήματος, είναι βασικό, για να μην τα μπερδεύουμε, να έχουμε ξεκαθαρίσει ότι με τους επιρρ. προσδιορισμούς απαντούμε σε ερωτήσεις που αποκαλύπτουν επιρρηματικές σχέσεις ( πού, πότε, με ποιον όρο, γιατί, για ποιο σκοπό κλπ. ) , ενώ με το αντικείμενο καλύπτουμε την απάντηση σε ερωτήματα του τύπου : ποιον, σε ποιον , τι, κλπ.

                                                        
                                                ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ


1. Να υπογραμμίσετε στα επόμενα παραδείγματα τους εμπρόθετους προσδιορισμούς και στη  συνέχεια να σημειώσετε αν είναι αντικείμενα ή επιρρηματικοί προσδιορισμοί (και τι δηλώνουν σ’ αυτή την περίπτωση ) :

α. Έφυγαν κρυφά από την πόλη →
β. Δώσε στο συμμαθητή σου το μολύβι του →
γ. Ζήτησε από όλο τον κόσμο βοήθεια →
δ. Από καθαρή τύχη γλιτώσαμε τα χειρότερα →
ε. Τους παρουσιάσαμε όλα τα αποδεικτικά στοιχεία →
στ. Σε ποιον δανείζεις τις εργασίες σου ; →

2. Μετασχηματίστε τις φράσεις που ακολουθούν βρίσκοντας και αλλάζοντας τους επιρρηματικούς προσδιορισμούς με τη μορφή που ζητείται στην παρένθεση, χωρίς ν’ αλλάξει η σημασία τους :

α. Η ξαδέλφη μου αρρώστησε στην εφηβεία της ( επιρρηματική πρόταση)
   .................................................................................................. 
β. Θα πάμε στο Θάνο μόλις βραδιάσει ( μετοχή)  ..........................................................
γ. Φρόντισε να είσαι συνεπής · σε διαφορετική περίπτωση, θα λάβω τα μέτρα μου

(επίρρημα ) ........................................................................................
 
δ. Επαναλαμβάνοντας τις ίδιες δικαιολογίες, επιβαρύνεις τη θέση σου (προθετικό σύνολο ) ......................................................................................................


3. Βρείτε το λάθος (όπου υπάρχει) , υπογραμμίστε και διορθώστε το :


α. Περάσαμε έκτακτα να σε δούμε, για να σού πούμε κάτι σοβαρό →
β. Στην εκδρομή μας είναι δεκτοί όλοι, ανεξαρτήτου ηλικίας →
γ. Θα φύγω άμεσα για να προλάβω το διευθυντή →
ε. Θέλω να σου μιλήσω ιδιαίτερα →
στ. Είναι φανερό ότι εμπιστεύεται ιδιαίτερα εσένα →
ζ. Σου υπενθυμίζω απλά τις υποχρεώσεις σου →
η. Με την επέμβασή του διέκοψε αδιάκριτα την κουβέντα μας →
θ. Έβριζε τους πάντες, αδιακρίτως φύλου και ηλικίας →
 
Διαβάστε και : Συντακτικό της Νέας Ελληνικής, Α, Β, Γ Γυμνασίου ΟΕΔΒ σελ. 99-118 

 
ΠΗΓΗ : ΣΕΡΔΑΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ http://4gym-irakl.ira.sch.gr/new/index.php/neoelliniki-glossa/53-neoelliniki-glossa-v-gymnasiou


     

ΤΑ ΠΡΟΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ - ΙΣΤΟΡΙΑ Γ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Η Συμφωνία του Μονάχου

ΕΝΟΤΗΤΑ  45.

Προμηνύματα  : - Ιαπωνία : καταλαμβάνει την κινεζική Μαντζουρία (1931)

-          Γερμανία : εγκαταλείπει την Κ.Τ.Ε. (1934), επαναφέρει τη στρατιωτική θητεία (1935)

-          Ιταλία : καταλαμβάνει την Αιθιοπία και εγκαταλείπει την Κ.Τ.Ε. (1936)

-       Γερμανία : καταλαμβάνει την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη της Ρηνανίας (1936)

-          Γερμανία-Ιταλία : βοηθούν το φασίστα Φράνκο στον εμφύλιο της Ισπανίας (1936-1939)

-          Γερμανία-Ιταλία : Άξονας Ρώμης - Βερολίνου (1936)

-          Γερμανία-Ιταλία-Ιαπωνία : Αντιδιεθνιστικό Σύμφωνο υπέρ του φασισμού και κατά του κομμουνισμού (1936)

-          Γερμανία : καταλαμβάνει την Αυστρία και απειλεί τη δυτική Τσεχοσλοβακία (1938)

-          Αγγλία - Γαλλία : πολιτική κατευνασμού (υποχώρησης) στις γερμανικές απαιτήσεις → Συμφωνία του Μονάχου → προσάρτηση της Δ. Τσεχοσλοβακίας στη Γερμανία (1938)

-          Γερμανία : διάλυση της Τσεχοσλοβακίας (1939)

-          Ιταλία : καταλαμβάνει την Αλβανία (1939)

-          Γερμανία : ο Χίτλερ απαιτεί να καταλάβει και την Πολωνία → Αγγλία και Γαλλία του απαντούν ότι αν το κάνει θα του κηρύξουν τον πόλεμο

ΠΗΓΗ : http://www.slideboom.com/presentations/925794

Προεργασίες πολέμου : - Αγγλία, Γαλλία και Σοβιετική Ένωση δε συμφωνούν σε κοινό τρόπο αντιμετώπισης του Χίτλερ

- Γερμανία - Ρωσία : υπογράφουν σύμφωνο μη επίθεσης, το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ, όπου συμφωνούν και το μεταξύ τους διαμελισμό της Πολωνίας

Αίτια : - οι ταπεινωτικοί όροι που επιβλήθηκαν στους ηττημένους του Α’ Παγκοσμίου, που τους εξουθένωσαν οικονομικά και τους έθιγαν εθνικά

-    οι συνθήκες ειρήνης άφηναν ανικανοποίητα αιτήματα χωρών και εθνοτήτων

-    οξύτατη οικονομική κρίση → επιβολή ολοκληρωτικών καθεστώτων

-    φόβος των Δυτικών απέναντι στη Σοβιετική Ένωση

-    αδυναμία της Κ.Τ.Ε. να αποτρέψει τον πόλεμο

                   

ΕΝΟΤΗΤΑ 45. Τα προμηνύματα και τα αίτια του Β‘ Παγκόσμιου πολέμου from Kvarnalis75

 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, με σκοπό να τονίσει την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης.
 Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (IBBY) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της ΙΒΒΥ, επιλέγει ένα θέμα και καλεί ένα γνωστό συγγραφέα να γράψει ένα μήνυμα για όλα τα παιδιά του κόσμου και ένα γνωστό εικονογράφο να φιλοτεχνήσει μια αφίσα.
Το 2017, υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου, είναι το Τμήμα της Ρωσίας, το οποίο επέλεξε τον ταλαντούχο ποιητή και συγγραφέα παιδικών βιβλίων Sergey Makhotin να γράψει το φετινό μήνυμα.

«Ας μεγαλώσουμε με το βιβλίο!»

“Όταν ήμουν μικρό παιδί, μου άρεσε να χτίζω σπίτια με κύβους και να παίζω παιχνίδια όλων των ειδών. Για στέγη χρησιμοποιούσα συχνά ένα βιβλίο με εικόνες. Στα όνειρά μου τρύπωνα στο σπίτι, ξάπλωνα σ’ ένα κρεβάτι καμωμένο από σπιρτόκουτο και κοιτούσα τα σύννεφα ή τον έναστρο ουρανό – ανάλογα με την εικόνα που προτιμούσα.
Ακολουθούσα από διαίσθηση τον κανόνα της ζωής κάθε παιδιού, που προσπαθεί να δημιουργήσει για τον εαυτό του ένα άνετο και ασφαλές περιβάλλον. Κι ένα παιδικό βιβλίο με βοήθησε στ’ αλήθεια να τα καταφέρω.
Έπειτα μεγάλωσα, έμαθα να διαβάζω, κι ένα βιβλίο στη φαντασία μου άρχισε να φαίνεται περισσότερο σαν μια πεταλούδα ή ακόμα σαν ένα πουλί παρά σαν μια στέγη σπιτιού. Οι σελίδες του έμοιαζαν με φτερά που θρόιζαν. Θαρρείς και το βιβλίο έστεκε στο περβάζι έτοιμο να πετάξει έξω από το ανοιχτό παράθυρο σε άγνωστους τόπους. Το έπαιρνα στα χέρια μου, άρχιζα να το διαβάζω κι εκείνο ησύχαζε. Τότε ορμούσα εγώ σε άλλες χώρες και κόσμους, ξανοίγοντας τον χώρο της φαντασίας μου.
Τι χαρά να κρατάει κανείς ένα νέο βιβλίο στα χέρια του! Στην αρχή δεν ξέρεις τι λέει το βιβλίο. Αντιστέκεσαι στον πειρασμό να κοιτάξεις την τελευταία σελίδα. Και τι όμορφα που μυρίζει! Αδύνατον να αναλύσεις τη μυρωδιά στα συστατικά της: το τυπογραφικό μελάνι, την κόλλα… όχι, δε γίνεται! Η μυρωδιά του βιβλίου είναι ιδιαίτερη, συναρπαστική και μοναδική. Οι άκρες από μερικές σελίδες μπορεί να έχουν κολλήσει, λες και το βιβλίο δεν έχει ξυπνήσει ακόμα. Ξυπνάει όταν αρχίζεις να το διαβάζεις.
Μεγαλώνεις και ο κόσμος ολόγυρα γίνεται περισσότερο σύνθετος. Αντιμετωπίζεις ερωτήματα που ακόμα και οι μεγάλοι δεν μπορούν να τα απαντήσουν. Ωστόσο είναι πολύ σημαντικό να μοιραστείς τις αμφιβολίες και τα μυστικά σου με κάποιον. Και να που ένα βιβλίο έρχεται πάλι να σε βοηθήσει. Πολλοί από μας έχουν πιάσει τον εαυτό τους να συλλογίζεται: για μένα γράφτηκε αυτό το βιβλίο! Και ο ήρωας που προτιμάς φαίνεται ξαφνικά να σου μοιάζει. Συναντά τα ίδια προβλήματα και τ’ αντιμετωπίζει με σύνεση. Κάποιος άλλος από τους χαρακτήρες δε σου μοιάζει καθόλου, αλλά θέλεις να δοκιμάσεις τον ρόλο του, να νιώσεις γενναίος και πολυμήχανος σαν εκείνον.
Όταν ένα αγόρι ή ένα κορίτσι λέει «Δε μ’ αρέσει να διαβάζω!», με κάνει και γελάω! Δεν τα πιστεύω αυτά τα παιδιά. Σίγουρα τρώνε παγωτά, παίζουν παιχνίδια, παρακολουθούν ενδιαφέρουσες ταινίες. Με άλλα λόγια, τους αρέσει να περνούν καλά. Και το διάβασμα δεν είναι μόνο μια επίπονη δουλειά που οδηγεί στην ανάπτυξη των συναισθημάτων και της προσωπικότητάς μας, αλλά πρώτ’ απ’ όλα είναι ευχαρίστηση.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο γράφουν τα έργα τους οι συγγραφείς παιδικών βιβλίων.”
Sergey Makhotin (Ρωσία)
Μετάφραση: Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου
 Εικαστικό αφίσας: Mikhail Fedorov

---

http://www.culturenow.gr/pagkosmia-hmera-paidikoy-vivlioy-2017/