ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

                                  

                            Το 1872 ο Νικηφόρος Λύτρας ζωγράφισε μια ομάδα παιδιών διαφόρων εθνικοτήτων να λένε τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Αρκούσε αυτό το έργο για να αποδοθεί στον κορυφαίο Έλληνα καλλιτέχνη ο τίτλος του «ζωγράφου των Χριστουγέννων».

  
                                    Κωστής Παλαμάς

Να ‘μουν του σταύλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.
Να λάμψω από τη λάμψη του κι' εγώ σαν διαμαντάκι
κι' από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.
Να μοσκοβοληθώ κι' εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.
Να ‘μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.

                                            (απόσπασμα).

                                                                                                          Pieter Bruegel ο πρεσβύτερος

Νικηφόρος Βρεττάκος

Το παιδί με τη σάλπιγγα

Αν μπορούσες να ακουστείς 
θα σου έδινα την ψυχή μου

                να την πας ως την άκρη του κόσμου.

                           Να την κάνεις περιπατητικό αστέρι ή ξύλα

                          αναμμένα για τα Χριστούγεννα – στο τζάκι του νέγρου

                    ή του Έλληνα χωρικού. Να την κάνεις ανθισμένη μηλιά

            στα παράθυρα των φυλακισμένων. Εγώ

                μπορεί και να μην υπάρχω ως αύριο.

        Αν μπορούσες να ακουστείς
      θα σου έδινα την ψυχή μου

  να την κάνεις τις νύχτες
                                 ορατές νότες, έγχρωμες,                                

 στον αέρα του κόσμου.       
      Να την κάνεις αγάπη.

                                               
                                                                     Paul Gauguin 1894

Τάσος Λειβαδίτης- Γέννηση

Λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα»

Ένας μικρός χριστός γεννιέται πάλι αύριο,

μόνος στον κόσμο.

ένας μικρός χριστός που ζωγραφίζει θαμπά

στο τζάμι δέντρα για τα παιδιά,

καράβια για τα όνειρα,

ένα παραμύθι της αγάπης για τους απελπισμένους.

παραμονή και τα χιλιάδες φώτα της πλατείας

στα μάτια του λάμπουν σαν δάκρυα.

                                                                                                                                                                                                                         

                                       Ανάμνηση των Χριστουγέννων – Antonio Garcia y Mencia