ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ : ΤΟ ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ

ΤΟ  ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ

Διακρίνεται σε ειδικό (μεταφράζεται με το ότι + ρήμα) και τελικό (μεταφράζεται με το να + ρήμα)

Το υποκείμενο του απαρεμφάτου βρίσκεται :

 α) σε ονομαστική,  αν είναι ίδιο με το υποκείμενο του ρήματος της πρότασης (ταυτοπροσωπία)

β) σε αιτιατική, αν είναι διαφορετικό (ετεροπροσωπία)

Α. Προσωπική σύνταξη : το απαρέμφατο χρησιμοποιείται ως Αντικείμενο του ρήματος της πρότασης :

•  Μένων εβούλετο πλουτειν.
• Φοβουμαι διελέγχειν σε.
•  Λέγουσι τινές Θεμιστοκλέα αποθανειν.
• Κροισος ενόμιζε είναι ολβιώτατος.

Β. Απρόσωπη σύνταξη : το απαρέμφατο χρησιμοποιείται ως Υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος της πρότασης :

•  Χρή λέγειν σε την αλήθειαν.
• Ανάγκη εστίν υμιν μάχεσθαι.
• Έδοξεν Αθηναίοις τον λιμένα τειχίσαι.
• Πρέπον εστί τοις ανθρώποις τιμαν τους θεούς.

ΑΣΚΗΣΗ :

1. Να γίνει ανάλυση της απρόσωπης σύνταξης στις ακόλουθες προτάσεις :

-          Ανάγκη εστί τω πατρί τον παιδα παιδεύειν.

-          Δυνατόν εστίν ημιν εισβάλλειν εις Σπάρτην.

-          Δει τω ανδρί μάχεσθαι υπέρ πατρίδος.

-          Τοις θεοις προσήκει τιμωρειν τους ασεβεις.

-          Ράδιον εστί διδασκάλω τον παιδα ελέγχειν.   

{ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ – ΑΠΡΟΣΩΠΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ | Β΄ & Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ. 

Δείτε τις περισσότερες παρουσιάσεις από Cynara Nino