ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

                 ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

  Τα χαρακτηριστικά τους

•     Ανωνυμία δημιουργού ,δημιουργός ο ίδιος ο λαός

•     Παραδίδονται προφορικά, από στόμα σε στόμα.

•     Απροσδιοριστία στον τόπο προέλευσης, και στο χρόνο σύνθεσης.

•     Απόδοση σε τραγούδι και όχι ποίημα, δεν απαγγέλλεται.

•     Ελεύθερος στίχος και όχι απαραίτητα ομοιοκαταληξία.

•     Γλώσσα απλή, λαϊκή με ιδιωματισμούς(λέξεις –φράσεις που συνηθίζονται σε συγκεκριμένες περιοχές)

•     Στίχος ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος, χωρίζεται σε δύο ημιστίχια με αυτοτελές νόημα στο καθένα,(αρχή ισομετρίας) όχι διασκελισμός(δε συνεχίζεται το νόημα στον επόμενο).

•     Το 2^ο ημιστίχιο επαναλαμβάνει, προεκτείνει ή έρχεται σε αντίθεση με το 1^ο.

•     Λόγος παρατακτικός με πολλές κύριες προτάσεις και ελάχιστες δευτερεύουσες.

•     Άστοχα ερωτήματα: ερωτήσεις με αρνητική απάντηση π.χ. μην ο Καλύβας έρχεται, μην ο Λεβεντογιάννης; Ουδ’ ο Καλύβας έρχεται, ουδ’ ο Λεβεντογιάννης.

•     Χρήση στερεότυπων εκφράσεων, π.χ. Τρία πουλάκια κάθονταν.

•     Χρήση συμβολικών αριθμών, π.χ. το 3 και τα πολλαπλάσιά του

•     «Νόμος των τριών»: π.χ. τρεις αδερφάδες είμαστε

•     Πολλά σχήματα λόγου(τολμηρές προσωποποιήσεις: τα άψυχα ως ανθρώπινη οντότητα) αλλά και παρομοιώσεις, εικόνες, μεταφορές, επαναλήψεις, ασύνδετα.

•     «Το θέμα του αδύνατου» π.χ. αν τρέμουν τ' άγρια βουνά να τρέμει το γιοφύρι ή διάλογος με ζώα ή άψυχα.

•     Γρήγορη δράση με λόγο απλό και πυκνό.

Θεματολογία

•     Εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής (αγάπης, νυφιάτικα, νανουρίσματα, ξενιτιάς, κάλαντα, μοιρολόγια)

•     Ιστορικά γεγονότα(κλέφτικα , ακριτικά)

•   Φανταστικά ή πραγματικά θέματα με χαρακτήρα δραματικό και αφηγηματικό(παραλογές)

                           Στογιάννη Ευαγγελία, φιλόλογος