«Ένα πρωί οι Αθηναίοι άνοιξαν τα παραθύρια τους και
σάστισαν. Πάνω στους τοίχους των σπιτιών λέξεις χρωματιστές φώναζαν: θάνατο στο
φασισμό. Λευτεριά στο λαό. Μα ποιος τρελός μέσα στο σκοτάδι της νύχτας έβαψε
τούτες τις κραυγές;… Μα χτες ακόμη ο τοίχος ήταν άσπρος . Πότε πρόλαβε κι έγινε
φλάμπουρο στον αγέρα;… Σάστισαν οι Αθηναίοι .Άλλοι φοβήθηκαν κι άλλοι
ξεθάρρεψαν. Οι εχθροί τρόμαξαν και σκύλιασαν. Θάνατος σ’αυτούς που τολμούν να
σηκώσουν κεφάλι!... Την άλλη μέρα χιλιάδες προκηρύξεις σκεπάζουν τους δρόμους:
θάνατος στους φασίστες! Οι στρατιώτες οπλισμένοι ως τα δόντια ψάχνουν να βρουν
τους τρελούς, να τους τουφεκίσουν. Μα οι τρελοί φρονίμεψαν.Οργανώθηκαν.»
Απόσπασμα από το βιβλίο της Ζωρζ Σαρή «Όταν ο ήλιος»
-«Αυτή τη φορά δε χτύπησαν είπε εκείνος συλλογισμένα, μα
την άλλη…
-Ποιοι; Ρώτησε ο Πέτρος.
-Οι φασίστες.
-Οι Ιταλοί;
-Και οι Ιταλοί και οι Έλληνες.
-Οι Έλληνες; τινάχτηκε ο Πέτρος.
-Ναι, υπάρχουνε και Έλληνες φασίστες. Αυτοί που
συνεργάζονται με τον κατακτητή.»
«Τα πολυβόλα έχουν στηθεί γύρω γύρω στην πλατεία. Μπλόκο
λέει κάποιος. Μπλόκο μουρμουρίζουν τα στόματα. Καταφθάνει ένα μικρό στρατιωτικό
αυτοκίνητο. Βγαίνουν από μέσα δύο Γερμανοί κι ένας άνθρωπος σαν σκιάχτρο.
Φοράει μια κουκούλα που του σκεπάζει όλο το πρόσωπο και στη θέση των ματιών
είναι δυο τεράστιες τρύπες που χάσκουν…. Ο άνθρωπος με την κουκούλα έχει ένα
κοντόχοντρο δάχτυλο που δείχνει: Αυτός… αυτός… αυτός…»
Αποσπάσματα από το βιβλίο της Άλκης Ζέη «Ο μεγάλος
περίπατος του Πέτρου»
Οι άνθρωποι
πηγαίνουν στη γραμμή, ο ένας πίσω απ’ τον άλλο, προς το θάνατο, κατάντησαν το
μόριο της σκόνης του κάθε δρόμου. Σκοτώνουν και σκοτώνουνται χωρίς να θέλουν. Ο
πόλεμος είναι ένα έγκλημα που γίνεται με ένδυμα επίσημο και μ’ όλα τα παράσημα
στο στήθος. Το χρυσάφι και ο πόλεμος, ο πόλεμος και το χρυσάφι αυτή είναι η ιστορία ως
τώρα του κόσμου. Όμως αυτός ο πόλεμος είναι δίκαιος. Πολεμάμε για να μην
υποφέρει ο άνθρωπος απ’ τον άνθρωπο, να μη σκοτώνει ο άνθρωπος τον άνθρωπο,
πολεμάμε για να μην υπάρχει ο πόλεμος, να μην υπάρχει στον κόσμο κανένας
φασισμός, να μην υπάρχουν δικτάτορες, να απαλλαγεί απ’ τη δικτατορία η χώρα
μας. Κάνουμε το χρέος μας απέναντι στον άνθρωπο, όχι απέναντι στο Θεό. …
(απόσπασμα)
Στέλιος
Ξεφλούδας (1902 – 1984) στο
«Οι άνθρωποι του μύθου»,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου