Κάθε μέρα καλείσαι να
διορθώνεις λάθη.
Λάθη ορθογραφίας, λάθη
γραμματικά,
λάθη σε πράξεις και
υπολογισμούς,
λάθη σε σκέψεις και
συλλογισμούς.
Μα υπάρχουν άλλα που σε
βασανίζουν πιο πολύ.
Είναι τα λάθη των
ανθρώπων που…
τη ζωή τους την
ξοδεύουνε μαζί από λάθος
κι η έχθρα έχει
φωλιάσει στην ψυχή τους.
Είναι τα λάθη των
παιδιών που…
γεννηθήκαν κατά λάθος
και σε ένα λάθος αύριο
βαδίζουν.
Είναι τα λάθη των
γονιών
που δεν αντέχουν
κατάματα να τ’
αντικρίσουν
κι αβίαστα σου τα
φορτώνουν κατά λάθος.
Είναι οι λάθος συνταγές
των ειδικών
που σε καλούν ευλαβικά
να εφαρμόσεις
πάντα για να μην κάνεις
λάθος.
Κι εσύ, καλέ μου
δάσκαλε,
ζαλώνεσαι κάθε πρωί την
ύλη
και πολεμάς να
αποφύγεις το ξεστράτημα
στο φρύδι του γκρεμού
πατώντας.
Γιατί εσύ… απέναντι
έχεις μάτια
που δεν μπορείς θέλεις
δε θες να τ’ αγνοήσεις.
Κι είναι σκληρό το έργο
σου
αφού… ναυάγησαν τα
όνειρα
κι οι αντοχές σου έχουν
θυμώσει
γιατί τις ξόδεψες νωρίς…
κάθε φθινόπωρο που τη
βολή σου έχανες
κρατώντας τη βαλίτσα
σου στο χέρι
στις άκρες της πατρίδας
να βρεθείς
για να προσφέρεις
κομμάτι από τη ζέση της
ψυχής σου.
Και μόλις τώρα «οι
σοφοί του κόσμου»
ανακάλυψαν
πως από λάθος τους
σου χαρατσώσαν το μισθό
και σε κατάντησαν να
ζεις για να δουλεύεις…
χωρίς ελπίδα κάτι πως
θ’ αλλάξει.
Να βάλεις πλάτη, λένε,
το κάρο για να
ξεκολλήσει από τη λάσπη.
Ξεχνάνε άραγε πως στη
δική σου πλάτη,
χρόνια τώρα,
χτίζονται τα γεφύρια
για να διαβούνε οι γενιές;
Μένεις στο πόστο σου
και πολεμάς, το ξέρω.
Και αφού είσαι
άνθρωπος, πέφτεις κι εσύ σε λάθη.
Μα πάντοτε αγωνίζεσαι
να τ’ αποφεύγεις,
όχι γι αυτούς που
κάνουν λάθη,
μα για των λαθών τους
αποδέκτες.
Γιατί το λαχταράς να
συνεχίσεις
τους ήλιους να χαζεύεις
μέσα στα μάτια των παιδιών.
Γιατί το μόνο σίγουρα
σωστό
είναι πως με ανεξίτηλο
μελάνι
γράφεις στην ψυχή τους.
Χρόνια πολλά σου,
δάσκαλε!
Άντα
Ευαγγέλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου