ΙΣΤΟΡΙΑ Γ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ : ΑΠΟ ΤΗΝ 3η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1843 ΕΩΣ ΤΗΝ ΕΞΩΣΗ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ (1862)

ΕΝΟΤΗΤΑ  19.

• Η  καθιέρωση  της  συνταγματικής  μοναρχίας :

1844 : Εθνοσυνέλευση που ψήφισε το νέο Σύνταγμα, σύμφωνα με το οποίο :

Νομοθετική εξουσία : την ασκεί ο βασιλιάς, η Γερουσία (τα μέλη της διορίζονται από το βασιλιά και είναι ισόβια) και η Βουλή (εκλεγόταν από το λαό).

Εκτελεστική εξουσία : την ασκούσαν υπουργοί που διορίζονταν και παύονταν από το βασιλιά, χωρίς την έγκριση της Βουλής.

Δικαστική εξουσία : τους δικαστές διορίζει και παύει ο βασιλιάς.

• Η  διαμάχη  αυτοχθόνων - ετεροχθόνων :

Αιτία : οι θέσεις που είχαν καταλάβει στη διοίκηση οι ετερόχθονες, λόγω της μόρφωσης που συνήθως διέθεταν και οι αντιδράσεις των αυτοχθόνων.

Αποφάσεις : α) οι ετερόχθονες αποκλείστηκαν από τη δημόσια διοίκηση, αν και θεωρούνταν Έλληνες πολίτες β) οι ετερόχθονες εκλέγονταν βουλευτές μόνο σε οικισμούς ετεροχθόνων.

• Η  λειτουργία  του  πολιτεύματος :

-         Ήταν θετικό ότι καθιερώθηκαν κοινοβουλευτικοί θεσμοί, αλλά ο βασιλιάς είχε υπερεξουσίες και το πολίτευμα δε λειτουργούσε δημοκρατικά.

-         Τα κόμματα συνέχιζαν να αναπτύσσουν δράση, αλλά δεν ήταν επίσημα αναγνωρισμένα.

-         Εκλογές 1844 : χρησιμοποιήθηκαν αθέμιτα (παράνομα) μέσα (καλπονοθεία, εκβιασμοί, χρηματισμοί) κυρίως από τον Κωλέττη.

Πρωθυπουργία Κωλέττη (1844 - 1847) : α) συνεργάστηκε με τον Όθωνα β) παραβίασε το Σύνταγμα γ) αγνόησε τη Βουλή δ) χρησιμοποίησε κρατικούς πόρους για την εξυπηρέτηση των ψηφοφόρων του.

• Μεγάλη  Ιδέα  και  αλυτρωτισμός :

Μεγάλη Ιδέα : η άποψη ότι πρέπει το ελληνικό κράτος να επεκτείνει τα σύνορά του και να συμπεριλάβει περιοχές με ελληνικούς πληθυσμούς, που βρίσκονταν υπό ξένη (κυρίως οθωμανική) κυριαρχία.

Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Κωλέττη, έγινε αποδεκτή από την ελληνική κοινωνία και σφράγισε την ιδεολογία του ελληνικού κράτους ως τις πρώτες δεκαετίες του 20^ου αι.

Αλυτρωτισμός : πολιτική που σκόπευε να εντάξει τους αλύτρωτους Έλληνες και τα εδάφη τους στο ελληνικό κράτος

Αλ. Μαυροκορδάτος : η Ελλάδα έπρεπε πρώτα να αναπτυχθεί οικονομικά και μετά να επεκταθεί εδαφικά. Η άποψη αυτή δεν είχε πολλούς υποστηρικτές

• Ο  Κριμαϊκός  πόλεμος  (1854-1856) και  ο  ελληνισμός

Το 1854 ξεσπά Ρωσοτουρκικός πόλεμος : η Αγγλία και η Γαλλία υποστηρίζουν το Σουλτάνο και η Ρωσία χάνει τον πόλεμο.

Όθωνας : πιστεύει, όπως και πολλοί Έλληνες, ότι η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να επεκταθεί και οργανώνει εξεγέρσεις  στη Θεσσαλία, Ήπειρο και Μακεδονία → αγγλικά και γαλλικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τον Πειραιά και απαιτούν από τον Όθωνα ουδετερότητα.

Σουλτάνος : πιεζόμενος από τις Δυνάμεις προχωρεί σε μεταρρυθμίσεις (Χάτι Χουμαγιούν, 1856) και εγγυάται την ισότητα όλων των υπηκόων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ανεξαρτήτως φυλής και θρησκεύματος.

Τα 3 κόμματα (αγγλικό, γαλλικό, ρωσικό) παύουν να υπάρχουν μετά τον Κριμαϊκό πόλεμο, καθώς ο ελληνικός λαός δεν εμπιστεύεται πια τις Δυνάμεις.

• Η  έξωση  του  Όθωνα (1862) :

Αίτια : μια νέα γενιά πολιτικών με φιλελεύθερες ιδέες πίστευε ότι ο  Όθωνας δεν είχε πλέον τίποτα να προσφέρει → το κοινωνικό ρεύμα εναντίον του Όθωνα ενισχύεται.

Ναυπλιακά : επανάσταση κατά του Όθωνα στο Ναύπλιο → απέτυχε, αλλά έδειξε ότι το καθεστώς είχε πια φθαρεί.

Οκτώβριος 1862 : επαναστατεί η φρουρά της Αθήνας → ο Όθωνας διώχνεται από τη χώρα.

19. Από την 3η Σεπτεμβρίου 1843 ως την έξωση του Όθωνα 1962 from Kvarnalis75

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : ΝΑΝΝΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ (http://istografia.blogspot.gr/)