Φύλλο
εργασίας
Α. ΚΕΙΜΕΝΟ
Πόσες και
πόσες φορές άραγε δεν φτάσαμε πολλοί από εμάς να ανακεφαλαιώσουμε μια κουβέντα
με φίλους και γνωστούς (στο καφενείο, στην ταβέρνα, στην καλοκαιρινή βεράντα, ανασύροντας το κλισέ « Έλα μωρέ τώρα, στην
Ελλάδα ζεις, μην το ψάχνεις »...Πόσες και πόσες φορές δεν φτάσαμε να πιστεύουμε
ότι μόνο με τη φόρμουλα αυτή είναι δυνατόν να ερμηνευτούν μέχρις ενός σημείου
όσα γίνονται στη χώρα μας, όλα τα στραβά και τ' ανάποδα που βιαζόμαστε να
πιστέψουμε ότι μόνο εδώ συμβαίνουν: τα αναμμένα τσιγάρα πού πετιούνται από το
παράθυρο του αυτοκινήτου σε δρόμο δασικό, τα σκουπίδια στους εθνικούς δρυμούς,
στις θάλασσες αλλά και στους αρχαιολογικούς χώρους, η έπαυλη στη θέση του ενός
ορόφου πού επιτρέπει ή πολεοδομία, τα τριπλοπαρκαρίσματα εκεί ακριβώς όπου
απαγορεύεται ή στάθμευση, το μπάζωμα των ποταμών και των ρεμάτων, τα φακελάκια,
οι πονηρές πατέντες στα ταξίμετρα, , οι δημόσιες παραλίες όπου ξεφυτρώνουν οι
βιλίτσες των επιτηδείων …
Δεν είναι βέβαια αυτά η Ελλάδα, δεν είναι μόνον αυτά, γιατί και η καλοσύνη αντέχει και η φιλαλληλία και η ανιδιοτέλεια και η συνέπεια στη δουλειά και η ομορφιά του τόπου κι ένα σωρό άλλα που σπεύδουμε να τα παραγράψουμε. Δεν ισχύει καλά και σώνει η ομοιοκατάληκτη άποψη
Δεν είναι βέβαια αυτά η Ελλάδα, δεν είναι μόνον αυτά, γιατί και η καλοσύνη αντέχει και η φιλαλληλία και η ανιδιοτέλεια και η συνέπεια στη δουλειά και η ομορφιά του τόπου κι ένα σωρό άλλα που σπεύδουμε να τα παραγράψουμε. Δεν ισχύει καλά και σώνει η ομοιοκατάληκτη άποψη
του Διονύση Σαββόπουλου, «στην Ελλάδα ζεις,
δεν υπάρχει ελπίς». Αλλά κι αν δεχτούμε το αυτονόητο, ότι αποτελούν και αυτά
γνωρίσματα του κοινωνικού και πολιτικού μας βίου, ευθύνεται η« Μοίρα » που η
χώρα παρουσιάζεται σαν θερμοκήπιο του κακού, εν αντιθέσει με τις υπόλοιπες; Μαζί
τη φτιάχνουμε την Ελλάδα, την καθημερινότητα της Ελλάδας. Από το πόστο του ο καθένας,
στο μέτρο του και με τον τρόπο του. Άρχοντες και αρχόμενοι, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι,
βόρειοι και νότιοι, ολυμπιακοί, παναθηναϊκοί κι ό,τι άλλο, ορεινοί και
νησιώτες, ορθόδοξοι, μουσουλμάνοι και αδιάφοροι, όλοι τη φτιάχνουμε κι όλοι μαζί τη χαλάμε.
Αν
πράγματι «αυτή είναι η Ελλάδα...», αν δεν έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον αρχαίο πολιτισμό για τον οποίο
καυχιόμαστε, ας μην αναζητούμε το φταίξιμο στο «κακό το ριζικό μας», ή στο «Θεό
που μας μισεί» .
Ας την αγαπήσουμε γι' αυτό που πράγματι είναι, ταπεινό πάντως ωραίο και πολύτιμο.
Ας την αγαπήσουμε γι' αυτό που πράγματι είναι, ταπεινό πάντως ωραίο και πολύτιμο.
Κι όταν την κρίνουμε, να μη
λησμονούμε ότι οφείλουμε να κρίνουμε πρώτα τον εαυτό μας και να μην τον
απαλλάσσουμε από τις ευθύνες.
(Διασκευασμένο κείμενο)
Παντελής Μπουκάλας,
Υποθέσεις ΙΙ, εκδόσεις ΑΓΡΑ, (επιφυλλίδα στην εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 22
/7/2001)
Β.ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Θέμα 1ο
Να εντοπίσετε τις βασικές σκέψεις που εκφράζει ο
συγγραφέας για την Ελλάδα.
Θέμα 2ο
Α. Στις υπογραμμισμένες περιόδους του κειμένου να
εντοπίσετε τα είδη σύνδεσης των προτάσεων (παρατακτική- υποτακτική)
σημειώνοντας και τους συνδέσμους.
Β. Να εντοπίσετε μέσα από το κείμενο λέξεις που
παραπέμπουν σε θετικά και αρνητικά στοιχεία για την Ελλάδα και τους Έλληνες και
να τις καταγράψετε.
Θετικά
|
Αρνητικά
|
|
|
|
|
|
|
Θέμα 3ο
Παραγωγή
γραπτού λόγου
Σε άρθρο για την εφημερίδα του σχολείου σας γράφετε
για τις αντιφατικές όψεις της σύγχρονης Ελλάδας.(250-300 λέξεις ).
Επιμέλεια
Στογιάννη Ευαγγελία
Φιλόλογος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου