ΤΟ ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ

Διακρίνεται σε έναρθρο και άναρθρο.

•       Το έναρθρο λειτουργεί σαν ουσιαστικό: π.χ. το λακωνίζειν εστί φιλοσοφειν.

•      Το άναρθρο χωρίζεται σε ειδικό(μεταφράζεται με ότι+ ρήμα)και τελικό(μεταφράζεται με να +ρήμα).

•       Το υποκείμενο του απαρεμφάτου βρίσκεται:

1.σε ονομαστική όταν είναι ίδιο με το υποκείμενο του ρήματος της πρότασης (ταυτοπροσωπία)

2.σε αιτιατική όταν είναι διαφορετικό (ετεροπροσωπία)

Προσωπική σύνταξη

Το απαρέμφατο  χρησιμοποιείται ως αντικείμενο σε προσωπικά ρήματα: π.χ. Μένων εβούλετο ποιειν. Λέγουσι Σωκράτην ειναι σοφόν.

Απρόσωπη σύνταξη

Το απαρέμφατο χρησιμοποιείται ως υποκείμενο σε απρόσωπα ρήματα.

Συχνά δίπλα σε απρόσωπα ρήματα μπορεί να υπάρχει μία δοτική που δηλώνει πρόσωπο και ονομάζεται δοτική προσωπική. Τότε τη μετατρέπουμε σε αιτιατική για να γίνει το υποκείμενο του απαρεμφάτου.

Συχνά απρόσωπα ρήματα: δει, χρη προσήκει, έξεστι, δοκει.

Η απρόσωπη σύνταξη εφαρμόζεται και στις απρόσωπες εκφράσεις:

Καλόν εστί, ανάγκη εστί, καλως έχει,…

Παραδείγματα για εφαρμογή:

Δει τω ανδρί μάχεσθαι υπέρ πατρίδος.

Χρη λέγειν την αλήθειαν.

Ανάγκη εστί τω πατρί τον παιδα παιδεύειν.

Τοις θεοις προσήκει τιμωρειν τους ασεβεις.

                                        Στογιάννη Ευαγγελία,φιλόλογος.