ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

                     Κωστής Παλαμάς  (1859-1943)

                                            Τα σχολειά χτίστε

… Λιτὰ χτίστε τα, ἁπλόχωρα,
μεγάλα, γερὰ θεμελιωμένα,
ἀπὸ τῆς χώρας, ἀκάθαρτης,
πολύβοης, ἀρρωστιάρας, μακριά.
Μακριὰ τ᾿ ἀνήλιαγα σοκάκια,
τὰ σκολειὰ χτίστε.

Καὶ τὰ πορτοπαράθυρα τῶν τοίχων
περίσσια ἀνοῖχτε, νά ᾿ρχεται ὁ κὺρ Ἥλιος,
διαφεντευτής, νὰ χύνεται,
νὰ φεύγει, ὀνειρεμένο πίσω του
ἀργοσέρνοντας τὸ φεγγάρι.

Γιομίζοντάς τα νὰ τὰ ζωντανεύουν
μαϊστράλια καὶ βοριάδες καὶ μελτέμια
μὲ τοὺς κελαηδισμοὺς καὶ μὲ τοὺς μόσκους,
κι ὁ δάσκαλος, ποιητὴς
καὶ τὰ βιβλία νὰ εἶναι σὰν τὰ κρίνα…

Δράση Βιβλιοθήκης: «Οι ποιητές κυκλοφορούν στο σχολείο»

     Αφήνουμε το καλοκαίρι μελωδικά…

                                                                                               

    Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι πηδά στο δρόμο απ’ των σπιτιών τις σκεπές…

    Κι όμως είμαι ακόμη εδώ κι αυτό το καλοκαίρι…

    Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά…

    Μέσα στο γλυκό καλοκαίρι να πάμε κρουαζιέρα στα νησιά…

    Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι…

    Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία…

    Φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται…

    Όλα τα πήρε το καλοκαίρι…

               Και μπαίνουμε στο φθινόπωρο…

                                                                                   Από τη Βιβλιοθήκη

                                                                                Στογιάννη Ευαγγελία